Vanilla Richardson Bonsu

Vanilla is 20 jaar en sinds 2018 leerling bij de Jeugdtheaterschool in Zuidoost.

Bijlmer Parktheater of JTSZO?
“Ik heb eigenlijk altijd gedacht dat ik lessen kreeg van het Bijlmer Parktheater omdat daar de lessen waren. Nu is mij duidelijk geworden dat het JTSZO is die ruimtes heeft in het theater.”

Wat heb je gehad aan de theaterlessen?
“Toen ik begon met de lessen was ik een verlegen meisje, ik durfde niet te praten, zeker niet in een groep. Nu ben ik veel opener, de lessen hebben me socialer gemaakt. Ik durf nu voor mezelf op te komen. Als ik een idee heb, ook al zijn anderen het er niet mee eens, dan zeg ik het toch.”

Haar eerste voorstelling bij JTSZO was Family Affair in 2019, gevolgd door vele voorstellingen tijdens het Zomer-en Winterfestival. In 2021 deed ze mee met de voorstelling Troyan Wars Ita by Young ZO, een professionele voorstelling samen met andere jeugdtheaterscholen in de Stadsschouwburg in Amsterdam.

Hoe was het om met ‘echte’ professionals te werken?
“Het was heel leuk, je krijgt te zien en maakt mee hoe het er in het echt aan toegaat. Het is anders dan bij een eigen productie. Er komen daar veel personen bij kijken, er doen heel veel mensen aan mee. Bij de jeugdtheaterschool maak je de voorstelling met een kleine groep.”

Onlangs speelde je in De Kostverlorenstraat, een voorstelling die overal veel positieve reacties uitlokte omdat de spelers zich zo blootgaven. De voorstelling was best heftig met emotionele momenten.
Hoe ga je daar mee om als persoon en als groep?
“Voor de repetitie praten we altijd met elkaar over hoe het met je gaat. Ik heb een periode gehad dat het niet goed met me ging. Mijn emoties kon ik uiten tijdens het theater maken. Dat heeft me echt geholpen bij mezelf en bij de voorstelling.”

Wat is je het meest bijgebleven van alle voorstellingen waar je aan meegedaan hebt?
“Het meest bijgebleven is de Kostverlorenstraat omdat we daar praatten over hoe je problemen je gemaakt hebben, wat ze met je doen. En dan helpt theater. Ik kon ook andere mensen helpen en als ik er echt doorzat was er één persoon waar ik terecht kon. Als die er niet was ging ik naar de docent. Je hebt echt steun aan elkaar en helpt elkaar.”

Schrijven is een hobby van je. Wat schrijf je zoal?
“Meestal schrijf ik over dagelijkse dingen. Als er iets in mijn hoofd zit schrijf ik het op zodat ik het los kan laten. Dat werkt goed. Ik publiceer mijn schrijfwerk niet maar tijdens de lessen heb ik een monoloog geschreven en gepresenteerd in de Kostverlorenstraat. In het begin vond ik het spannend om mijn teksten voor te lezen maar nu niet meer.”

Je hebt lesgegeven bij SAGA Interproject. Hoe zou je je leerlingen omschrijven?
“De leerlingen daar waren heel eerlijk en open. Dat is een verschil met mezelf. Buiten het theater ben ik stil, binnen heel sociaal. Daar praatten de leerlingen veel met elkaar ook over emotionele zaken.”

Via het Jeugdfonds zijn je theaterlessen betaald. Was geld een probleem bij jullie thuis?
“Mijn moeder is een alleenstaande moeder met drie kinderen. De oudste is nu uit huis maar voor de andere twee moet ze zorgen. Ze werkt niet en heeft mentale problemen. Het is heel moeilijk voor haar om rond te komen. Mijn broertje en ik willen onze eigen dingen en dat kan soms niet door geldgebrek. Het Jeugdfonds heeft me geholpen zodat ik mijn theaterlessen kan volgen. Zonder die hulp was het niet mogelijk geweest.”

Is er nog iets dat je wil zeggen?
“JTSZO is een leuke plek om jezelf te ontwikkelen en te groeien.”