Skip to main content

Perry Gits

Bij JTSZO kun je alles uit de kast halen

Ik begon mijn eerste theater en dans lessen bij JTSZO toen ik zeven was dat is twintig jaar geleden en ik heb er geen spijt van. Het was toen een plek voor mij om mezelf te zijn. Dit was bijzonder in die tijd, want op school werd ik altijd gepest dat ik een passie had voor theater en dans, maar bij JTSZO werd dit juist omarmd! Ik was hier ook jaren lang enigste jongen in de groep, maar dat maakte nooit uit. Het ging om de leerlingen stimuleren en hun passie perfectioneren, want de leraren hadden volgens mij al door dat meerendeels van de groep verder zou stromen als top leraren en artiesten! Het ging niet om mijn geaardheid of het niet passen in de sociale constructie van gender. Al zou ik hakken willen dragen als kind of nu. JTSZO laat een kind zijn wie hij of zij wilt en dat is het allerbelangrijkst, want theater gaat om je vrij voelen en daarin tools krijgen om die vrijheid theatraal te uiten. Daarvoor moet er wel een mogelijkheid zijn om alles uit de kast te halen en dat kan bij JTSZO!
Ik kreeg een combinatie van danslessen waarmee ik later doorstroomde naar de demo-team. We kregen twee keer per week les om onze vaardigheden, kennis, houding, persoonlijkheid, muzikale kennis en performance skills te verbeteren. Dit konden we dan in de praktijk beoefenen door mee te doen aan nationale dans wedstrijden en uiteindelijk werd de groep X-treme vanuit JTSZO begeleid door Syglien Roosveld 90% eerste of tweede plek.

Naast de danslessen kreeg ik ook theaterlessen van Marion Visser en Kirsten. In de theaterlessen kreeg ik les in dictee, improvisatie, script lezen en begrijpen en vooral samenwerken. Met de theaterlessen hebben we ook in verschillende theater voorstellingen gespeeld tijdens de eindpresentaties die elk jaar worden gehouden in een theaterzaal. Al deze vaardigheden heb ik meegenomen om een betere leraar, maar ook docent te worden nu in het werkveld.
Ik ben drie jaar geleden begonnen als docent bij de JTSZO. Voordat ik begon als werken als docent had ik daarvoor nergens in dienst gestaan als docent, maar toen ik hoorde dat ze leraren nodig hadden wist ik dat ik daar wel les wou geven. Ik wist dat ik met Irene Lips als de moeder en directrice goed zat. Irene is scherp, ervaren, heeft een goede grens tussen wij als leraren die in dienst zijn en hoe ze ons behandelt als haar eigen kinderen. Ze laat de leraren vrij artistiek gezien, maar houdt bij telefonisch of in de les wat er gebeurt op school! De ideeën waarmee Irene komt tijdens de eindpresentaties bijvoorbeeld laat ook zien dat ze niet alleen zakelijk en persoonlijk betrokken is maar ook artistiek!

Een ander reden waarom ik hier  les wou geven was omdat ik wist dat de leraren divers zijn als we kijken naar gender, ethniciteit, discipline en ervaring. We leerden tijdens het lesgeven van elkaar omdat je ook les geeft met twee leraren per klas. Dit is belangrijk omdat JTSZO divers is met het lespakket is het ook fijn dat de leerlingen alles krijgen binnen een bepaald lesblok. Ik gaf bijvoorbeeld theaterlessen met Carmen Lamptey, maar dan gaf ik meer de focus op het fysiek theater en Carmen meer op de geloofwaardigheid, verstaanbaarheid, rol spellen en houding van de leerlingen. Zo werden de leerlingen breed opgeleid. Aan het einde van een seizoen werkte we dan aan presentatie of voorstelling zodat wij konden zien hoe de leraren om gingen met adrenaline en druk, maar ook voor de leerlingen om gewend te raken aan publiek en niet altijd in een studio te zijn met elkaar waar het natuurlijk een veilige plek is om fouten te maken.

Wat ik vooral belangrijk vind is hoe ga je om met fouten maken op toneel. Hoe ga je verder? Hoe gebruik je nu je improvisatie skills om toch verder te gaan en om nooit op te geven als persoon, maar ook als artiest!
Wat ook belangrijk is aan een divers leraren team dat JTSZO aanbiedt is dat de leerlingen zich kunnen identificeren! Er zijn veel zwarte jongens bijvoorbeeld in mijn les en ik weet dat het voor jongens en/of zwarte jongens een ding kan zijn als ze op theater zitten, maar als een ouder mij zo voor een klas ziet, merk ik dat de ouder een soort van rol model ziet en daardoor  meer vertrouwen krijgt. Een leerling stimuleert het ook, want ik weet zelf hoe geweldig is om iemand te zien die op jou lijkt die dezelfde passie beoefent.

Het lesgeven bij JTSZO gaat dus verder dan op een zaterdag wakker worden om gewoon les te geven. Het is naast plezier erin hebben ook een verantwoordelijkheid! De leerlingen van JTSZO groeien tot top spelers. Ik hoef ook niet verder te kijken als ik zelf als maker spelers zoek voor mijn eigen theater producties.
Yona Etel en Joshua Halman zijn twee spelers die net als ik begonnen zijn bij JTSZO met wie ik nu werk in mijn theatervoorstelling. Doordat wij dezelfde soort lessen hebben gehad is het makkelijk werken op toneel niveau, maar het voelt ook als familie wat het proces alleen maar helpt!

JTSZO biedt voor mij ook ruimte om mijn creatie werkelijkheid te maken. Tijdens het fringe festival moest ik een stuk maken dat heette Idem met Yara van Fraeienhove. Een studio vinden in Amsterdam vooral in de zomervakantie was zwaar, maar gelukkig konden we ook terecht bij JTSZO. Dit laat aan mij zien dat ik geen jeugd/tiener hoef te zijn om JTSZO aan mijn zij te hebben. Het voelt nog steeds als een veilige plek waar ik mezelf kan zijn, altijd aan kan kloppen en een ruimte voor ontwikkeling als persoon maar ook als docent en artiest!