Skip to main content

Terugblik door Micha Hamel, bestuursvoorzitter

Het jaar 2021 stond in het teken van een nieuwe realiteit: een wereld waarin een virus rondwaart, en waarin we niet – ook nu nog niet – weten voor hoe lang nog. In de afgelopen twee jaar moesten we leren omgaan met een verarmde samenleving, waarin samenkomen in groepen om theater te maken, dansen en performen gewoon niet kon. Ook elkaar om de hals vliegen, stoeien en knuffelen kon niet meer. Zij die naar school of naar werk mochten werkten zich een slag in de rondte en zij die dat niet konden deden hun best om zichzelf staande te houden en zochten creatieve oplossingen. Het was ongelofelijk zwaar, maar ook dwong de coronacrisis de makers om nieuwe ideeën en formats te ontwikkelen. Zo hadden we in 2020 filmische presentaties, en in het afgelopen jaar locatietheater. Beide nieuwe vormen zullen in de komende jaren zeker terugkomen als toevoeging aan de waaier van expressievormen waarmee de JTSZO de stad steeds weer verrast.

In deze jaren van vrijheidsbeperking ontstond er ondanks de grote spanningen gelukkig alom onderlinge verbondenheid. Maar elk proces en elke verbinding voelde nog kwetsbaar aan. Vooral bij de 12+ leerlingen was er een zwaarte te voelen en waren de presentaties fragmentarisch. Ook werd de fysieke voorstelling Routes from Roots meermaals aangepast toen de wereld dicht, half open, open, en toch weer dicht ging. En ons jonge creatieve team – net afgestudeerd – heeft geen reguliere, voor de theaterzaal gemaakte voorstelling kunnen realiseren, wat we als bestuur en directie met lede ogen aanzagen. In alle presentaties waren deze worstelingen, van organisatorische, artistieke en persoonlijke aard, te zien. Thema’s als eenzaamheid, frustratie en overweldigende gevoelens waren het afgelopen jaar dan ook dominant. En dit bewijst meteen ons bestaansrecht, want in theater kunnen de jongeren kwijt wat ze kwijt willen, waar ze mee zitten en wat ze belangrijk vinden. Dat is onze waarde, en daar staan wij onafgebroken voor. Ik ben er als voorzitter dan ook trots op dat de JTSZO de plek blijkt waar al hun stemmen en perspectieven tot klinken komen. Dat we veiligheid bieden, en ruimte om juist ook de moeilijke kanten van het leven te belichten.

Toch was 2021 in een aantal opzichten een prachtig en succesvol jaar. We hebben een tweetal grote co-producties gedaan met de top van de podiumkunstinstellingen in Amsterdam. In en met ITA realiseerden we in samenwerking met NTjong de voorstelling Trojan Wars, en in samenwerking met Philharmonie Zuidnederland realiseerden we de interdisciplinaire gegamificeerde voorstelling Luistermutant in het Muziekgebouw, geproduceerd door het eminente Holland Festival.

 

Ander goed nieuws is dat online en streamen zijn gebleven als manier om publiek te bedienen. Zowel ons Zomer- als ons Winterfestival werden online verrassend intensief gevolgd, en bereikten zodoende meer mensen dan ooit. Voorts hebben we opdrachten gekregen van de Schakel, Nellestein en de Knotwilg tijdens Corona. Ook van het ROC/Izone hebben we extra opdrachten gekregen. Met name zijn wij gelukkig dat het hier langdurige projecten met veel bereik betreft, zodat we aan een werkelijk kwalitatieve relatie kunnen bouwen, iets waar wij zeer aan hechten. Ook de gemeente verstrekte ons de mooie opdracht om migrantenverhalen op het podium te brengen. Dit resulteerde in een geheel eigen schoolvoorstelling, die enthousiast werd ontvangen en vele kinderen aan het denken zette.

‘We hebben het gehaald’, appten we elkaar op 1 januari. En zo is het. De JTSZO heeft zich andermaal bewezen als een bijzonder weerbare en flexibele school, die stevige banden smeedt tussen artistiek bevlogen mensen onderling, tussen docenten en leerlingen, tussen performers en publiek, tussen onszelf en andere scholen, en virtuoos uitwaaiert over de wijk en over de stad. We zijn onafgebroken dankbaar dat we met de kinderen uit Zuidoost (en omstreken) mogen werken aan een wereld van verbondenheid, engagement en waarachtigheid. Want kinderen zijn het goud van de toekomst.

Ik dank mijn medebestuursleden, alle docenten en medewerkers, en bovenal onze onvermoeibare directeur Irene Lips.

Micha Hamel, voorzitter

Vooruitblik door directeur Irene Lips

De vleugelslag van een vlinder in Brazilië zou maanden later een orkaan in Texas kunnen veroorzaken. Met die bewering werd de Amerikaanse wiskundige en meteoroloog Edward Lorenz in 1961 bekend. Dat was een jaar voordat ik zelf geboren werd.

De wereld is bar en boos en samen moeten we een manier vinden om door te gaan!
Wat voor mij het beste werkt is gaandeweg improviseren: pluk de dag!

Dat lukt aardig. De ouders en verzorgers hebben vertrouwen en blijven hun kinderen naar de lessen brengen, de jongeren blijven of in een lessenreeks, of in een project of als helpende handjes, nieuw en oud artistiek talent wil zich aan onze school verbinden en we krijgen steeds meer vraag naar onze educatieprojecten.

Behalve de reguliere leerlijn maken we grote stappen in twee nieuwe leerlijnen. Zo krijgt ons peer-educator traject steeds meer momentum en zijn we met het AHK, de HKU en Artez in overleg hoe we de weg naar het HBO onderwijs nog beter kunnen faciliteren. En waren we nog niet divers genoeg, door de pilot cultuurcoach in het speciaal onderwijs onderzoeken we nu een leerlijn voor speciaal onderwijs in de vrije tijd!

Het zijn dit soort “butterfly-effecten” die we vooral een kans moeten geven. Dat is altijd de kracht van onze school geweest. Niet bang om onze nek uit te steken, niet aarzelend om een pad in te slaan dat nog onontgonnen is, meedenken en open staan voor andere meningen en nieuwe initiatieven. Er voor honderdvijftig procent voor gaan als we een mooi plan hebben waar financiën voor gezocht moeten worden.

 

Die instelling moet behouden blijven en daar maak ik me sterk voor, samen met het bestuur, het artistiek team en alle medewerkers. Zo maken we van JTSZO een soepele en flexibele machine die ervoor zorgt dat Zuidoost trots kan zijn op alle getalenteerde spelers.

En natuurlijk moeten er protocollen en structuur zijn. Want door de hoeveelheid lessen, projecten en de 47 ZZP’ers die variërend van 2 – 28 uur hun expertise met liefde investeren in onze school is dat noodzakelijk. Ook in 2022 gaan we door met de ingezette professionaliserings- en efficiency-slag.

Irene Lips, Directeur